Ster

Ik schijn altijd,
en leidt je soms de weg.
Je kunt altijd met mij praten,
zelfs als ik niks terug zeg.

Ik ben er altijd,
maar soms zie je mij niet.
Ik zie je vrolijkheid
en tevens je verdriet.

Ik kan iedereen zijn,
alles wat je verwachtte.
Kijk maar eens naar me,
en gebruik je gedachte.

er zijn er meer als ik,
voor alles en iedereen.
Kijk maar naar mijn stralen,
je bent echt niet alleen.

Ik ben altijd dichtbij,
ook al ben ik best wel ver.
Kijk maar naar de hemel,
daar staat jouw ster.

- Djanel Arends

 
De onbekende

Hij weet wie ik ben,
zonder dat hij mij kent.
Hij ziet mij al weken,
zonder met me te spreken.

Ik weet niet wat hij wilt,
toch voel ik mij verbonden.
Met zijn priemende ogen,
lijkt hij mij te doorgronden.

Hij zal er altijd zijn,
ook al zie ik hem niet altijd.
Mijn ogen zullen verlangend zoeken,
naar zijn aanwezigheid.

De onbekende,
ik weet niet wie hij is.
Hij houdt mij in de gaten,
zonder met mij te praten.

De onbekende,
zou hij echt bestaan?
Hij is een onbekende,
want ik weet geen eens zijn naam. 

- Djanel Arends
 

Koning Winter

Ik ben koud,
maar wonderlijk mooi.
Kijk naar de kleine witte ijs kristallen,
die ik zachtjes uitstrooi.

Sinterklaas en nieuwjaarsavond,
maken de kou een beetje goed.
Maar de warmte van kerst,
is wat het hem doet.

De wereld bedek ik,
onder een koude witte deken.
Dan weet je zeker,
dat de winter is neergestreken.

- Djanel Arends
 

Tien rode rozen

Je gaf mij één rode roos,
ik begon te stralen.
Een buurman die mij bloemen geeft,
kan simpelweg nooit falen.

Je gaf mij twee rode rozen,
'Zijn die voor mij?'
Een kus op je wang,
ik bloosde daarbij.

Je gaf mij 3 rode rozen,
ik stond versteld.
Nooit kreeg ik bloemen
en nu 6 welgeteld!

Je gaf mij vier rode rozen,
het werd een boeket.
Ik had alle rode rozen,
In een mooie vaas gezet.

Je gaf mij vijf rode rozen,
ik wilde je zoenen.
Deze man veroverde mijn hart,
met de rode liefdes bloemen.

Je gaf mij zes rode rozen,
zo kleurrijk en teer.
Het verblijde me telkens,
dat ik hoopte op meer.

Je gaf mij zeven rode rozen,
ik wil met je trouwen.
Als je rozen blijft schenken,
zal ik altijd van je houden.

Je gaf mij acht rode rozen,
hoe kwam je er toch aan?
Ik zag gister wel een vrouw,
met rozen bij je staan.

Je gaf me negen rode rozen,
met een zware parfum geur.
Had het iets te maken,
met die vrouw steeds voor je deur?

Je gaf me tien rode rozen,
op het briefje las ik snel:
'Ik houd niet van rozen,
jij blijkbaar wel!'

- Djanel Arends
  

Boekenfantasie

Een soldaat, een pianist,
een artistieke kunstenaar.
Een danseres, een hofdame,
een oude tovenaar.

Vandaag wil ik een prinses zijn,
van een prachtig ver land.
Met een grote, mooie jurk
en een kroon vol diamant.

Dan ben ik morgen dokter,
of een zuster, bij een bed.
Vechtend voor een mensenleven,
iemand die de mensen red.

Daarna wil ik piloot zijn,
zweven door de lucht.
Genietend van de vrijheid,
als een vogel in haar vlucht.

Een danseres ben ik vandaag,
een lichaam vol hectiek.
Op torenhoge spitsen,
ga ik op in de muziek.

Daarna pak ik een ander boek
en word ik weer meegezogen.
Een leeuwentemmer of een zeemeermin,
ik sluit gewoon mijn ogen.

Ik streel de kaft, en verheug me weer,
te ontsnappen aan het leven.
Je kunt alles zijn wat je wilt,
zolang het staat beschreven.

- Djanel Arends
 

Dichtkunst

Papier, stralend wit papier,
beschreven met mooie woorden.
Verstuurd van oost naar west,
van het zuiden, naar het noorden.

Ik hou van je, ik mis je, kom je bij me terug?
Laat je zinnen spreken, 
ook al reizen ze niet vlug.
Gedichten, filosofieën, alles wat ik ken,
ik schrijf letters, woorden, kunst met een pen.

- Djanel Arends